در این مشهدکه هم بالین طوس و طابران ( حسین منزوی )

گنج شایگان

برای حضرت امام رضا ( ع )

**

در این مشهد که هم بالین طوس و طابران خفته است
جهان جان و بالاتر از آن ، جانِ جهان خفته است

از این جا بردمد خورشید و اقطار جهان گیرد
زمینی که در آن هشتم امام شیعیان خفته است

سریر ارتضا را ، اوست سلطان و رضا نامش
کسی که قاصر از توصیف اوصافش زبان ، خفته است

حریم کبریایش را چه گویم تا کنم تصویر ؟
به مدح او قلم از کار مانده است و بیان خفته است

عجب نبود اگر که اِنس و جانش آستان بوسند
که این جا سرور و فرمانروای انس و جان خفته است

امام هشتم آری آن که هشته حشمت و جاهش
سریر عزّت و شوکت به فرق فرقدان خفته است

چنان شاهی که خاک مدفن پاکش به یُمن او
فروشَد سروری و برتری بر آسمان ، خفته است

نهاده قدسیان بر خاک افلاکیش پیشانی
چه عزّت ها و شوکت ها که در این آستان خفته است

به هر حاجت که روی آری بدو ، خواهی گرفت آن را
در این جا قبله ی حاجات پیدا و نهان خفته است

ز رنج رایگان بگذر، بنه بر آستانش سر
که در وی راز نامکشوف گنجِ شایگان خفته است

دعای حفظ جان و حِرز امّید جهان این جاست
که خود روح الامین گویی در این بیت الامان خفته است

در این مَعجَر اگر دستی زدی، دست از فلک بُردی
در این خاک مُراد ، آری شفیع آهوان خفته است

از این مهد شکر پرور بَرَد شعرم شکر، هرچند
در این جا آن که خورد از دست مأمون شوکران خفته است

حسین منزوی