زندگی نوشت : حسین منزوی

^{زندگینامه: حسین منزوی (۱۳۲۵- ۱۳۸۳)}

^{فرهنگ > ادبیات - همشهری آنلاین:
حسین منزوی در سال ۱۳۲۵ در زنجان در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد. وی از سنین جوانی سرودن شعر را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۶ به عنوان شاعر خود را مطرح کرد و غزل‌های او مورد توجه غزل‌سرایان قرار گرفت.
منزوی در سال 1346 وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. اما این رشته را رها کرد و به جامعه‌شناسی رو آورد اما این رشته را نیز ناتمام رها کرد و در سال 1350 مجموعه شعر حنجره زخمی تغزل ‌‏را منتشر کرد.}

^{این کتاب در بخش شعر جهان‌‏ جایزه فروغ فرخزاد؛ که در آن دوران جزء معتبرترین جوایز ادبی ایران بود، را به دست آورد.}

^{‌پس از انتشار این کتاب در صدا و سیما مشغول به کار شد و در این دوران برنامه یک شعر یک شاعر را تهیه وکارگردانی کرد.}

^{در همین دوران منزوی بسیاری از ترانه‌ها و تصنیف‌هایش را ساخت و تعدادی از آنها مورد توجه قرار خوانندگان مطرح آن روز قرار گرفت.}

^{وی مدتی مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود و در سال نخست انتشار مجله سروش نیز با این مجله همکاری داشت. در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان مرگ در این شهر باقی ماند.}

^{حسین منزوی هرگز کار دولتی نداشت و تنها با انتشار شعرهایش گذران عمر کرد. وی در شعر سپید نیز دستی داشت، موسیقی را خوب می شناخت و صدا و خط خوبی نیز داشت.}

^{حسین منزوی در سال 1383 پس از مدتها رنج از بیماری قلبی در بیمارستان شهید رجایی تهران درگذشت.}

^{برخی از آثار حسین منزوی:}

^{با عشق در حوالی فاجعه- مجموعه غزلی سروده شده از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۲
این ترک پارسی‌گوی (بررسی شعر شهریار)
از شوکران و شکر؛ مجموعه غزلی سروده‌شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۷
با سیاوش از آتش
از ترمه و تغزل؛ گزیده اشعار، ۱۳۷۶
از کهربا و کافور
با عشق تاب می‌آورم؛ شامل اشعار سپید و آزاد سروده شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۷۲
به همین سادگی (مجموعه شعرهای سپید)
این کاغذین جامه؛ مجموعه برگزیده اشعار کلاسیک
از خاموشی‌ها و فراموشی‌ها
حنجرهٔ زخمی تغزل؛ دفتری از شعرهای آزاد و غزل‌های سروده شده از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۹
مجموعه اشعار حسین منزوی، انتشارات آفرینتش و نگاه، 1388
حیدر بابا- ترجمه نیمایی از منظومه «حیدر بابایه سلام» سروده «شهریار»}

^{http://hamshahrionline.ir/details/146699}

 
 ^{زندگی حسین منزوی
 
 
حسین منزوی معروف به پدر غزل معاصر ایران ، شاعر معاصری که با غزل هایش معروف شد در مهر  سال 1325 در زنجان متولد شد . پدرش معلم روستاهای زنجان بود . حسین منزوی در سال 1332 وارد دبستان فردوسی زنجان شد و 4 سال را در این مدرسه به تحصیل مشغول بود  .سپس دو سال در دبستان صائب تبریزی ، و 2 سال دبیرستان پهلوی ( دکتر علی شریعتی کنونی ) ، 4 سال را در دبیرستان صدر جهان ( محمد منتظری کنونی ) درس خواند . منزوی در سال 1344 وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد ، منزوی همیشه یکی از دلایل گریش خود به شعر را نام دوتن از شاعرین که اتفاقا نام دبستان دوران تحصیلش هم بوده می دانست ؛ زیرا سرانجام کارش را به کلاس های درس دانشکده ادبیات در تهران کشاند .}

^{حسین منزوی اولین دفتر شعرش کتاب « حنجره زخمی تغزل » در سال 1350 با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسانید ؛ و با همان مجموعه برنده جایزه اولین دوره شعر فروغ هم شد و به عنوان بهترین شاعر جوان این دوره معرفی شد . در همین روزها بود که عنوان بهترین نویسنده نصیب زنده یاد جلال آل احمد شد که احمد شاملو ، جایزه جلال را از طرف سیمین دانشور دریافت کرد . در همین زمان ، منزوی وارد رادیو و تلویزیون ملی ایران شد و در گروه « ادب امروز » به سرپرستی زنده ‌یاد « نادر نادرپور » به فعالیت پرداخت . چندی بعد ، تهیه ‌کنندگی برنامه‌ های رادیو و تلویزیونی متعددی را برعهده گرفت که از آن میان می ‌توان به برنامه‌ های « کتاب روز » ، « یک شعر و یک شاعر » ، « شعر ما و شاعران ما » ، « آیینه و ترازو » و « آیینه آدینه » اشاره کرد .  علاوه بر برنامه ‌سازی ‌های منزوی در رادیو و تلویزیون ، منزوی در سرایش نزدیک به 150 ترانه با آوازخوانان و هنرمندان ایران از جمله « داریوش اقبالی » و « محمد نوری » همکاری داشت .
اشعار حسین منزوی را « شهرام ناظری » و « علیرضا افتخاری » نیز خوانده‌ اند . در کنار همه این فعالیت ‌ها ، حسین منزوی چندی مسئول صفحه شعر مجله ادبی « رودکی » بود . در سال نخست انتشار مجله « سروش » نیز با این نشریه همکاری داشت . مسئولیت صفحه شعر روزنامه محلی « امید زنجان » نیز بر عهده ی منزوی بود . شعرهای منزوی بیشتر در زمینه ی غزل ‌سرایی است اما شعر سپید هم می‌ سرود .}

^{حسین منزوی}

^{حسین منزوی}

 
^{اشعار حسین منزوی از نگاه دیگران
 
 
 
منوچهر آتشى درباره حسین منزوی گفته است : « من با حسین منزوی در جوانی آشنا شدم . او در آن زمان جوانی لاغر و حساس بود که غزل ‌هایی درخشان می‌ سرود . او بعدها استعداد و توانایی خود را با سرودن مجموعه شعرهایی به اثبات رساند ...» « وقتى غزل‌هاى او را خواندم احساس کردم که فضاى تازه ‌اى در غزل ‌سرایى ایران به وجود آمده . » آتشى مجموعه اول او را با نام « حنجره زخمى غزل » بى نظیر می ‌داند و این خصلت را همچنان در مجموعه دوم هم لحاظ مى ‌کند . « من حشر و نشر زیادی با منزوی داشتم و او را کسی می‌ دانم که برای شاعر شدن آفریده شده بود . درگذشت او غافلگیر‌ کننده بود . من رفتنش را باور ندارم و فکر می ‌کنم درباره او به بهانه چاپ اثری جدید صحبت می‌ شود . »}

^{« م . آزاد » معتقد بود : « حسین منزوى غزل را به شیوه ‌اى شبیه به شعر نو مى ‌سرود و نظم فاخرى را دنبال مى ‌کرد . » علی ‌باباچاهی هم درباره منزوی می ‌گوید : « وقتی حنجره زخمی غزل منتشر شد ، من از جمله افرادی بودم که نقدی بر آن نوشتم که در مجله تهران مصور آن سال‌‌ ها به چاپ رسید . در آن نوشته ، نوید دادم که شاعری با طراوت و غنای روحی پا به عرصه گذاشته است . این پیش ‌بینی درست از آب درآمد . اما او با وجودی که دستی در شعر مدرن داشت ذوق و قریحه خود را به حوزه غزل هدایت کرد . و به جای این که در حوزه‌ های شعر مدرن دست به ابداع بزند از نوآوران عرصه غزل شد . »}

^{علی موسوی گرمارودی نیز درباره دوست قدیمی خود که از سال 1344 و شروع دوران تحصیلش در دانشگاه با حسین منزوی دوستی داشته می گوید : « چاپ اولین کتاب شعر منزوی در غزل نو حادثه‌ای بود و آن چه منزوی را به پایه بالایی در شعر امروز رساند ، از غزل‌ های این کتاب شروع شد ... منزوی گرچه در قالب قدیمی غزل شعر می‌ گفت ، اما شاعری معاصر بود . « یکی دیگر از رازهای ماندگاری غزل منزوی عشق است که موضوع تمام غزل ‌های اوست و البته موضوع عشق وقتی در غزل ریخته می‌ شود ، نمی‌ تواند به‌ تنهایی معاصر بودن را تضمین کند ، بلکه مستلزم نگاه معاصر شاعر نیز هست ... آن چه غزل منزوی را معاصر می‌کند ، زبان و بیان ویژه ، صور خیال ، نگاه متفاوت و مضامین معاصر اوست . »}

^{همایون خرم  درباره منزوی می گوید : « هر شاعری در شعر فارسی هر چقدر که آشنایی ‌اش با موسیقی بیشتر باشد ، شعرش دلنشین ‌تر و روا‌ن‌ تر خواهد بود . حسین منزوی نیز سخت تحت تاثیر موسیقی بود و این به روانی و موسیقایی بودن کلامش کمک زیادی کرده است . »}

^{عباس سجادی می گوید : « حسین منزوی تئوری مرگ غزل را برهم زد و پلی بزرگ و محکم شد تا شاعران بعد از او بگذرند و خودش به ‌عنوان یک پیشرو همیشه خواهد ماند ، او آنقدر زیبا غزل می‌ گفت و تغزل در غزل ‌هایش موج می‌ زد که شعر سپیدش را تحت‌ الشعاع قرار می ‌داد . »}

^{کامیار عابدی ، شاعر معاصر درباره‌ حسین منزوی تصریح می‌ گوید : در جریان غزل نویی که در اواخر دهه ‌ی 40 و اوایل دهه ‌ی 50 وجود داشت ، دو شاعر به لحاظ کمیت شاعرانه و انرژی شاعرانه ‏ای که مصرف غزل نو کرده‏اند ، برجستگی بیشتری یافتند ،‌ این دو شاعر حسین منزوی و محمدعلی بهمنی هستند.  بنابراین ،‌ این ‏ها از حیث وارد کردن ذهنیت نیمایی و کمیت آثار خود پیشاپیش دیگران قرار می ‏گیرند . »}

^{محمدرضا روزبه  می ‌گوید : « حسین منزوی تصاویر تغزلی را در یک متن زبانی شفاف و جاندار ارایه داد . غزل منزوی گر چه همواره از حیث ذهن ،‌ زبان و گرایش ‏های فکری با نوسان رو به ‏رو بود اما تاثیر بسیاری بر شاعران پس از خود گذاشت و به نوعی فضای تازه ‏ای در غزل معاصر ایجاد کرد و جسارتی به غزل ‏سرایان جوان‏ تر داد . »}

^{علیرضا قزوه ، شاعر معاصر ، در باب اشعار منزوی می گوید : « حسین منزوی مرد غزل روزگار ماست ، گرچه شعر آزاد و سپید هم بسیار سروده و این قالب‏ ها را هم جدی گرفته است . اما این اشعار در سایه‌ ی غزل‏ های با شکوه او نتوانستند عرض‏ اندامی بکنند . شاعران بزرگ روزگار ،‌ افرادی هستند که اشعارشان به صورت مثل رواج می‏ یابد . منزوی این خصوصیت را داشت و شعرهایش در زبان مردم جاری شد . حال آن که یکی از مشکلات غزل امروز ما این است که نمی ‏تواند به صورت ضرب‏ المثل در حافظه‌ مردم جای بگیرد ... روزگار جوانی منزوی از سال‏ های 45 تا 57 ،‌ روزگار رویکرد به مسایل اجتماعی و سیاسی بود . 
در آن روزگاری که غزل مهجور بود ، کار منزوی و امثال او ،‌ کاری کارستان به شمار می ‏رفت . امروز غزل گفتن شاید چندان دشوار نباشد ، اما در آن دوره ،‌ زنده کردن غزل ، کاری سترگ به شمار می ‏رفت.  حسین منزوی در شاخه‌ ی غزل عاشقانه موفق بود و غزل عاشقانه نیز تنومندترین شاخه ‌ی‌ غزل ماست و از آنجا که جامعه‌ ی ایرانی ، جامعه عشق است ، ذات ما نیز به غزل نزدیک ‏تر است .
اما ای کاش منزوی در چاپ آثارش کمی سنجید‏ه‏ تر عمل می ‏کرد . در اشعارش کارهایی هست که در آن تفکر به چشم می ‏خورد و نوعی رندی حافظ ‏گونه را به یاد می ‏آورد ،‌ همچنین در این مجموعه‏ ها اشعار متوسطی نیز هستند . »}

^{سیمین بهبهانی نیز وقتی خبر درگذشت منزوی را می ‌شنود ، با اظهار تأثر می‌ گوید : « هرچند منزوی در مقدمه " از شوکران و شکر " 15 صفحه ناسزاهایی به من نسبت داده است ، اما من دوستش داشتم و بسیار از رفتنش متأثرم . او غزل بسیار درخشانی داشت اما خودش قدر خود را ندانست . »}

^{شمس لنگرودی از راهگشا بودن او در غزل‌ سرایی سخن می ‌گوید . وی معتقد است اگرچه پیش از منزوی قدم‌ های اولیه را فروغ با غزل « چون سنگ ‌‌ها صدای مرا گوش می‌ کنی / سنگی و ناشنیده فراموش می ‌کنی » برداشته است اما راهگشای جدی غزل نو منزوی است . لنگرودی می ‌گوید : « غزل منزوی ترکیبی است از زیبایی ‌شناسی سینمایی و تمهیدات شاعرانه حافظ . »}

^{حسین منزوی}

 
^{آثار و تالیفات حسین منزوی
 
 
 
در اولین مجموعه شعر منزوی ، غزل‌ هایی نظیر « دریای شور انگیز چشمانت » هرچند بسیار کم تعداد ، خبر از تغییری عمده در غزل فارسی می ‌دادند ؛ تغییری که می ‌توانست آن را به کمال برساند . خود منزوی با اشاره به غزل « لبت صریح‌ ترین آیه‌ شکوفایی است » می ‌گوید : « نخستین غزلی که از من چاپ شد در حال و هوای تازه ‌ای از غزل است . » این غزل در مجله فردوسی سال 1347 منتشر شده است . از دیگر آثار حسین منزوی ، حیدر بابا - ترجمه نیمایی از منظومه « حیدر بابایه سلام » سروده « شهریار » است ، همچنین دفاتر شعری حسین منزوی بدین نام هاست :}

 ^{منبع ............}

^{بیوگرافی و زندگی نامه حسین منزوی :}

^{حسین منزوی در اول مهر 1325 در زنجان در خانواده‌ای فرهنگی متولد شد . او از سنین جوانی سرودن شعر را آغاز کرد و در سال 1346 به عنوان شاعری مطرح و تاثیر گذار در جامعه مطرح شد و غزل‌های او مورد توجه غزل سرایان قرار گرفت . او در سال 1346 وارد دانشگاه شد و در دانشکده ادبیات تهران ثبت نام کرد . اما دیری نمی گذرد که در می یابد ، این رشته نمی تواند انتظارات اش را بر آورده کند ، به همین دلیل در سال 1350 درس را نیمه کاره رها می کند . او در همان سال مجموعه شعر حنجره زخمی تغزل را منتشر می کند . این کتاب در بخش شعر جهان جایزه فروغ فرخزاد را که در آن دوران جز معتبرترین جوایز ادبی ایران به شمار می رفت را دریافت می کند . پس از انتشار این کتاب ، منزوی تصمیم به ادامه تحصیل در رشته علوم اجتماعی می گیرد . اما این این رشته را نیز نیمه کاره رها می کند و در صدا و سیما مشغول به کار می شود و در این دوران برنامه یک شعر یک شاعر را تهیه وکارگردانی می کند . در همین سالها منزوی بسیاری از ترانه ها و تصنیف هایش را می سازد که آنها نیز مورد توجه قرار می‌گیرد و تعدادی از این ترانه ها توسط خوانندگان مطرح آن روز خوانده می شود . منزوی پس از انقلاب به زنجان (محل تولدش) باز می گردد و تا پایان عمر در آنجا اقامت می کند . دردوران اقامتش ، در زنجان بیکار نمی نشیند و به ساختن ترانه و تصنیف می پردازد . او تا پایان عمر همچنان به کار خود ادامه داد . این شاعر هرگز کار دولتی نداشت و تنها با انتشار شعرهایش گذران عمر کرد . منزوی پیشنهادهایی به غزل امروز داد . او همانند نیما که تحولی شگرف در شعر به وجود آورد ، تحولی در غزل معاصر به وجود آورد . او در دوره ای غزل سرود که همه منتقدان فکر می کردند عمر شعر کلاسیک و غزل به پایان رسیده است . اما منزوی ثابت کرد که غزل از پتانسیل بالایی برخوردار است و نمی توان آن را نادیده گرفت . منزوی در شعر سپید نیز دستی داشت ، شعرهای سپید او گاهی حتی با شعر بزرگترین شاعران سپید سرا پهلو می زند . منزوی موسیقی را خوب می شناخت . صدا و خط خوبی نیز داشت . سرانجام حسین منزوی که مدتها ازبیماری قلبی رنج می برد ، در 16 اردیبهشت ماه 1383 در کمال ناباوری زندگی را با همه عشقی که به آن داشت وداع گفت .}

^{از شعرهای حسین منزوی :}

^{علی ای میر پهلوان عرب!
زیر تیغت سر یلان عرب}

^{ای در خیبر از تو کنده شده!
وز تو لات و هبل فکنده شده!}

^{خصم شد هر که کردگار تو را
بوسه زد تیغ ذوالفقار تو را}

^{ای مناجاتی شبانه! علی!
ای نماز تو عاشقانه! علی!}

^{آن­چنانی که تیر وقت دعا
کشد از پا برون طبیب، تو را}

^{نیز در وقت سجده بر سر تو
می­زند تیغ خصم کافر تو}

^{شانه­های تو، آه! قامت تو
آن ستون­های استقامت تو}

^{بار اندوه عالمی می­برد
دل تو غصه­ی جهان می­خورد}

^{شب که می­شد تو بودی و غم تو
-عالم رنج و راز – عالم تو}

^{تا که پنهان ز خلق زیر گلیم
ببری شام کودکان یتیم}

^{علی! ای پرّ و بال هم­قفسان!
خود پر از درد و دردمند کسان!}

^{ای درِ شهر علم مصطفوی!
عَلَم سبز حلم مرتضوی!}

^{ای علی! ای تو را هنوز فغان،
در دل چاه­های کوفه نهان}

^{حق که دیوار کعبه منشق کرد
هم تو را طفل دامن حق کرد}

^{کعبه در ظاهر ابتدای تو بود
کوفه در ظاهر انتهای تو بود}

^{تو ولی، بی زمان و هنگامی
هم بی­آغاز و هم بی­انجامی}

^{بودی و آسمان نبود هنوز
هم زمین، هم زمان نبود هنوز}

^{گر به شوقت نیافرید خدا
از چه کرد این جهان پدید خدا}

^{http://moerefk.blogfa.com/post-276.aspx}

^{حسین منزوی / مردی که خاکستری بود}

^{می آمد از برجِ ویران مردی که خاکستری بود}

^{خُرد و خَراب و خَمیده تصویر ویرانتری بود}

^{مردی که در خواب هایش همواره یک باغ می سوخت}

^{وانسوی کابوس هایش خورشید نیلوفری بود}

 ^{از حسین منزوی و تنهاییِ زندگی اش خیلی نمیتوان سخن گفت. واقعیت این است که کسیاطلاعاتِ خیلی زیادی هم در دست ندارد که آن را پروبال دهد و زندگی نامه ای برای او بسازد.}

^{او خود نیز بیش از هر کسی از این که جزئیات زندگی اش داستان شود و برسر کوچه و بازاردهن به دهن بگردد گریزان بود. در تنهاییِ عجیب خود فرورفته بود و کار خود را می کرد. سنگینیِحضورش چنان عظیم بود که تلاش منکران بجایی نرسید و تا وداعِ ناباورش با چنان ایمانی پا در راهخود بود که قامت استوارش کوهوار و سترگ سیل بندِ بیشمار نارواها و هجمه ها شده بود .}

^{در روزگاری که شعر برای خیلی ، ابزار معیشت و سازوکار ترفیع بود و دامنه ی کار تا آن جا گستردهشده بود که شاعران - حتی - از نمایش اعتقادات مذهبی خود مایه می گذاشتند و در این بین بازانگشت تهتمت های بی ربط و عافیت سوز بسوی او بود ، او جز دوغزل که اشاره به جریان کربلا داشت}

^{چاپ نکرد و بارِ تمام یاوه پرانی ها و اتهامات را بردوشِ تنهایی خود داشت تا فقط پس از مرگش ؛به وصیت خود ، اشعار کم نظیرش را در بزرگداشت بزرگان دین ببینیم و شرمساری ببریم . و آنگاه کهداشت بدترین روزهای نداری و تنگدستی را تجربه می کرد دریغ داشت که لفظ خود را حتی به یک بیت}

^{در مدح اربابان اقتدار بیالاید.}

^{او در روزگاری غزل گفت که گفتمانِ غالب بر شعر معاصر ، اندیشه ی مرگ غزل بود و شاملوی بزرگرسما اعلام کرده بود که : غزل شعر زمان ما نیست ، این حکم اول ماست ، و حکم آخر نیز .}

^{(از پنجره های زندگانی بکوشش : محمد عظیمی ، نشر آگاه ، چاپ دوم ، ص 61 )}                     

^{و حسین منزوی با این اعتقاد که : تا روزی که حافظ چنین سزاوارانه بر قله ی بلند شعرفارسی نشسته است ، غزل نیز به زندگی سزاوارانه ی خود ادامه می دهد .} 

^{(همان ، ص 149 ) غزل را پاس داشت و چنان حیاتی در کالبدِ کم رمق آن دمید که بی تردید روزگار}

^{درازی آن را وامدار خود ساخت .}

^{سال ها با او و لحظه های تنهایی و شاعرانه اش همراه بودن برای من تجربه ی زلال شعر در تجسم}

^{واقعیتی باورنکردنی بود .}

^{همواره معتقد بوده ام او اتفاقی بزرگ تر از باور در شعر معاصر ماست. شاید راز بزرگ تنهایی اشهمین باشد. او هرگز باور نشد . آیا باور نشدنش بخاطر بزرگی اش بود؟ تنها میزیست . در خانه یپدری اش در محله ی یئدی بوروخ – هفت پیچ – زنجان . اینجا و آنجا جز داستان هایی سخیف از}

^{خصوصی ترین لایه های زندگی اش نمی شد شنید . خود همیشه شاکی بود و خود را اینگونه دلداریمی داد که : چه باک ؟ ما همه میمیریم و سال ها بعد آنچه از من باقی است شعر منخواهد بود . هر چه می کرد بلافاصله داستانی می شد برای رنجاندن اش . از مقدمه ای که برای« از شوکران و شکر » ش نوشت تا روزمره ترین و عادی ترین کارهایش .}

^{در مراسم تدفین اش کمتر از 50 نفر شرکت داشتند ! و آنان که بی تفاوت شاهد این تشییع نه چندانباشکوه بودند چه تصوری از جاودانگی داشتند ؟ آنان داشتند با نگاه های سرد خود شاعری را بدرقهمی کردند که آرزو داشتند نمی شناختندش ! اما او جایگاه خود را داشت . همو که پیش تر – شاید –خطاب به آنان گفته بود :}

 ^{نام من عشق است ، آیا می شناسیدم ؟   
 زخمی ام ، زخمی سراپا ، می شناسیدم}

^{اینچنین بیگانه از من رو نگردانید 
  در مبندیدم به حاشا ، می شناسیدم}

^{من همانم ، مهربانِ سال های دور 
  رفته ام از یادتان ؟ یا می شناسیدم ؟}

 ^{حسین منزوی را من شاعرِ عشق و نفرت می خوانم . این پارادوکس شاکله ی وجود او بود وشعرش که به زلالی و صمیمیتی کودکانه نمایشِ بلورین این وجود است . عشق البته در وجود اوامری قدیم است و ازلی، و نفرت حاصلِ بی گمانِ ناملایمات و نامردمی هایی که آن روحِ ظریف ودوست داشتنی را می خست و می آزرد تا به خشم فریاد برآرد که :}

 ^{مرا ندیده بگیرید و بگذرید از من   
 که جز ملال نصیبی نمی برید از من}

^{زمین سوخته ام ، ناامید و بی برکت  
  که جز مراتع نفرت نمی چرید از من}

^{خزان به قیمت جان جار می زنید اما 
  بهار را به پشیزی نمی خرید از من}

^{نه در تبری من نیز بیم رسوایی است ؟  
 به لب مباد که نامی بیاورید از من}

^{وگر فرو بنشیند ز خون من عطشی    
چه جای واهمه ؟ تیغ از شما وَرید از من}

 ^{حسین منزوی به معنایی یکی از معاصرترین شعرای ماست .}  

^{اولین غزل چاپ شده اش در سال 47 در مجله ی فردوسی ، زمانی که او 22 سال داشت}

^{از تاثیر گذارترین غزل ها در نوع خود بود که نوید راهی تازه در شعر معاصر بود :}

 ^{لبت صریح ترین آیه ی شکوفایی است   
 و چشم هایت شعر سیاه گویایی است}

^{تو از معابد مشرق زمین عظیم تری   
 کنون شکوه تو و بهت من تماشایی است}

 ^{درسال 55 غزل دیگری از او که توسط « داریوش »خواننده ای که در آن موقع اشتهار به خواندن}

^{آهنگ هایی با حال و هوایی سیاسی و انقلابی داشت خوانده شد ، از منزوی چهره ای دیگر}

^{پرداخت و او را در روزهای پرشور و حالِ آن سال ها در متن جریان های اجتماعی مطرح ساخت :}

 ^{از زمزمه دلتنگیم ، از همهمه بیزاریم  
  نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم}

^{ما خویش ندانستیم بیداری مان از خواب  
  گفتند که بیدارید ، گفتیم که بیداریم}

 ^{و غزلی که از او در اوج جوانی شاعری تصویر کرد که دست در کار ساختن فرداست و هنوز از}

^{زیباترین لحظاتِ غزل معاصر است :}

 ^{دریای شورانگیز چشمانت چه زیباست ! 
 آنجا که باید دل به دریا زد ، همینجاست}

^{بگذار دستت رازِ دستم را بداند  
 بی هیچ پروایی که دست عشق با ماست}

 ^{و تصنیفی که توسط استاد محمد نوری خوانده شد و امروز برای ما بتمامی خاطره اینوستالوژیک است و برای چند نسل زمزمه ای عاشقانه :}

 ^{نمیشه غصه ما رو یه لحظه تنها بذاره  
 نمیشه این قافله ما رو تو خواب جا بذاره}

^{دلم از اون دلای قدیمیه از اون دلاس 
 که میخواد عاشق که شد پا روی دنیا بذاره}

^{من می خوام تا آخر دنیا تماشات بکنم 
  اگه زندگی برام چشم تماشا بذاره}

 ^{او گام در راهی گذاشت که پیش تر به همت بزرگانی چون منوچهر نیستانی و امیر هوشنگابتهاج – سایه – گشوده شده بود و بزرگی چون بانو سیمین بهبهانی در تلاش برای تجربه هاییگرانقدر راهرو خستگی ناپذیر آن بود ، و حسین منزوی این راه را تا پیش پای جوان ترین و دورترین}

^{راهپویان – چون من – گسترد . هر شعری که می نوشت اتفاقی سعد در این مسیر بود .}

^{اعجابی باورنکردنی !}

^{یادم نمیرود : یکسال بود ندیده بودمش . مکالمات تلفنی کوتاه و گاه و بیگاه فقط . می گفت بیماراست و خانه نشین شده . یک عصر سه شنبه در جلسه ی پارک اندیشه ی تهران آمد . پرسیدم :}

^{شعر جدید دارد یانه ؟ با پوزخندی گفت هر لحظه اش شعر است و اصلا الهه ی شعر در وجودشزندگی می کند . سخن به شوخی و ... برگزار شد . زمانی که برای شعرخوانی دعوت شد و پشت}

^{تریبون رفت هنوز فکر اینکه پیرمرد مریض احوال چه می خواهد بخواند (؟!) با من بود .}

^{غزل جدیدش اما در جا میخکوبم کرد . او با شاهکارِ هنوزش ، خود الهه ی شعر بود :}

 ^{چگونه بال زنم تا به ناکجا که تویی   
بلند می پرم اما نه آن هوا که تویی}

^{تمامِ طولِ خط از نقطه ی که پر شده است ؟      
 از ابتدا که تویی تا به انتها که تویی}

^{تمام شعر مرا هم ز عشق دم زده ای   
  نوشته ها که تویی ، نانوشته ها که تویی}  

^{حسین منزوی در اول مهر 1325 در زنجان در خانواده‌ای فرهنگی متولد شد.}

^{پدر و مادرش معلم روستاهای زنجان بودند و او سالهای آغازین زندگی را در روستاهای نیک پی،}

^{کرگز و پیرسقا یا پیرزاغه زیست.}

^{در سال 1332 وارد دبستان فردوسی زنجان شد و 4 سال را در این مدرسه به تحصیل مشغول بود.سپس دو سال در دبستان صائب تبریزی ، 2 سال در دبیرستان پهلوی (دکتر علی شریعتیکنونی) و 4 سال را در دبیرستان صدر جهان (محمد منتظری کنونی) درس خواند.وی در سال 1344 وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می شود و در رشته ی ادبیات ثبت نام می کند.او از سنین جوانی سرودن شعر را آغاز می کند و در سال 1346 به عنوان شاعری مطرح و تاثیر گذار درجامعه مطرح می شود و غزل‌های او مورد توجه غزل سرایان قرار می گیرد. در سال 1350 حس می کند}

^{رشته ادبیات نمی تواند انتظارات اش را بر آورده کند ، به همین دلیل درس را نیمه کاره رها می کند .}

^{او اولین دفتر شعرش با نام  "حنجره ی زخمی تغزل "‌‏ را در سال 1350 با همکاری انتشارات بامدادبه چاپ رسانید ؛ و با همان مجموعه برنده جایزه اولین دوره شعر فروغ هم شد و به عنوان بهترینشاعر جوان این دوره معرفی شد. در همین روزها بود که عنوان بهترین نویسنده ، نصیب زنده یادجلال آل احمد گردید که احمد شاملو ، جایزه ی جلال را از طرف سیمین دانشور دریافت کرد.}

^{پس از انتشار این کتاب ، تصمیم به ادامه ی تحصیل در رشته علوم اجتماعی می گیرد. اما این رشتهرا نیز نیمه کاره رها می کند و در صدا و سیما و در گروه « ادب امروز » به سرپرستی زنده یادنادر نادرپور به فعالیت مشغول می شود و برنامه ی "یک شعر یک شاعر" را تهیه و کارگردانیمی کند. غیر از آن ، او مسئولیت برنامه های دیگری در رادیو و تلویزیون را نیز عهده دار میشود .}

^{برنامه هایی چون: « کتاب روز »،« شعر ما و شاعران ما »،« آیینه و ترازو »و« آیینه ی آدینه ».افزون بر آن ، در سرایش نزدیک به 150 ترانه با آوازخوانان و هنرمندان ایران هم چون : داریوش اقبالی،حسین خواجه امیری (ایرج) ، جمال وفایی ، ناصرمسعودی ، کوروش یغمایی ، بانو فیروزه،بانو گیتی ، علیرضا افتخاری و مسعود خادم همکاری داشته است.}

^{در کنار همه ی این فعالیت ها، وی چندی مسئول صفحه شعر مجله ادبی «رودکی» بوده است.در سال نخست انتشار مجله سروش نیز با این نشریه همکاری داشته . مسئولیت صفحه ی شعرروزنامه ی محلی « امید زنجان » نیز بر عهده او بوده.}

^{دومین کتاب منزوی پس از 8 سال سکوت ، با نام «صفر خان» در قالب یک شعر بلند در ستایش ازمردانگی صفر قهرمانیان ، دیرپاترین زندانی سیاسی دوران محمدرضا پهلوی منتشر شد. وی باستودن از روحیه ی آزادگی « قهرمانیان » گفت: این شعر در حقیقت ستایش نامه ی و ادای دین شعرمعاصر بود به «صفر قهرمانیان» که پهلوان زندانی های سیاسی شاه شد با 33 سال حبس بی وقفه .}

^{گفتنی است نخستین چاپ این کتاب را نشر چکیده در سال 1358 به انجام رسانده و نشر یکتا رصدزنجان در سال  1382 به تجدید چاپ آن همت گماشته است.}

^{منزوی پس از انقلاب به زنجان (محل تولدش)‌‏ باز می گردد و تا پایان عمر در آنجا اقامت می کند.}

^{دردوران اقامت اش در زنجان بیکار نمی نشیند و به ساختن شعر و ترانه و تصنیف می پردازد.}

^{او تا پایان عمر همچنان به کار خود ادامه می دهد. این شاعر هرگز کار دولتی نداشت و تنها باانتشار شعرهایش گذران عمر کرد. و سرانجام در 16 اردیبهشت سال 1383 پس از مدتها رنجبیماری بر اثر آمبولی ریوی در بیمارستان شهید رجایی تهران درگذشت و پیکرش در قبرستانپایین زنجان درکنار مزار پدر شاعرش: محمد منزوی بخاک سپرده شد.}

^{از دیگر آثار حسین منزوی به موارد زیر می توان اشاره کرد:}

 ^{ترجمه منظومه ترکی «حیدر بابا»ی استاد محمد حسین شهریار (1369 _ آفرینش)}

^{با عشق در حوالی فاجعه (1371 _ پاژنگ)}

^{این ترک پارسی گوی/ بررسی شعر استاد شهریار(1372 _ برگ)}

^{از شوکران و شکر (1373 _ آفرینش)}

^{با سیاوش از آتش (1375 _ پاژنگ)}

^{از کهربا و کافور (1376 _ کتاب زمان)}

^{از ترمه و تغزل / برگزیده غزل ها و شعرهای نیمایی و سپید (1376 _ روزبهان)}

^{به همین سادگی / شعرهای بی وزن (1378 _ چی چی کا)}

^{با عشق تاب می آورم / شعرهای نیمایی (1378 _ چی چی کا)}

^{این کاغذین جامه (1379 _ نغمه)}

^{از خاموشی ها و فراموشی ها (1381_ انتشارات مهدیس زنجان)}

^{تغزلی در باران ( 1381_ نیستان)}

^{و مجموعه اشعارش در یک مجلد 1048 صفحه در سال 1388 با همت برادرش بهروز منزوی و}

^{بکوشش حسین فتحی توسط انتشارات آفرینش و نگاه در دسترس دوستدارانش قرار گرفت .}

^{در پایان قطعه شعری ( توصیه نامه ) از زنده یاد مهدی اخوان ثالث – امید – که برای آیت الهخامنه ای نوشته و در آن حسین منزوی را برای اشتغال معرفی کرده با مقدمه ی خود اخوانمیخوانیم: پس از سقوط رژیم پهلوی بود که حسین منزوی غزلسرای نام آشنای دیارمان از همسرشبخاطر اعتیاد و بیکاری جدا شد و دخترش"غزل" را نیز بخاطر بیکاری به مادرش سپرد .}

^{مدتی در زنجان و بعد در تهران به دنبال کار می گشت و چون می دانست که من با آقای سید علیخامنه ای امام جمعه تهران ( هنوز ایشان رئیس جمهور نشده بودند ) آشنائی دارم به نزدم آمد تاتوصیه ای برای کار برایشان بنویسم تا مشکل بیکاری اش حل شود.}

^{من قطعه ی زیر را برای همشهری خود آقای خامنه ای نوشتم و منزوی هم با خط زیبا آنرا نوشتو به خدمتشان برد .}

^{امام جمعه ی تهران ، جناب خامنه ای   
کسی که این ورق آرد حسین منزوی است}

^{حسین منزوی از شاعران زنجانی ست  
جوان و فاضل و صاحب قریحه ای قوی است}

^{چکد ز لطف و تری آب از غزلهایش 
 به شور نیز گهی چو جناب مولوی است}

^{چو ریش و پشم اگر گشته خط عارض او 
 خط کتابت او همچو نقش مانوی است}

^{چو من ندارد اگر هیکلی و بالایی   
چه غم ! نه خوشگل صوری ، که خوب معنوی است}

^{سه چهار بیت از او موقع ورود امام       
سرود گشته و طومار آن نه منطوی است}

^{امام گشت چو بیمار ، او سرود دعا    
 که چاپ گشت و مجله ی سروش محتوی است}

^{کتاب حنجره ی زخمی تغزل او  
 هنوز رشک چه بسیار کهنه ای ، نوی است}

^{وی از نبایر شیخ شهید اشراق است 
 نه انگلیسی و روسی و نه فرنسوی است}

^{به رادیو ، به جراید ، به جام جم ، صدها 
 مقال داشته ، فارغ ز کل ماسوی است}

^{(ببخش ماسوی ار گشت ماسوی به ممال 
نه از خطای من آن ، اقتضای این روی است)}

^{نگویم اینکه بود مثل صاحب عباد   
نگویم آنکه نویری ست ، یا تهانوی است}

^{سخنسرای و مقالت نویس و اهل قلم 
 یکی ز خمسویان وطن ، نه نمسوی است}

^{یکی مسلمان زاده است و اهل این کشور               
نه اهل کیش یهود و بها ، نه عیسوی است}

^{جوان ، سخنور پا در رهی است رو به کمال      
 نه صوفی است و نه مزدشتی و نه نقطوی است}

^{به فارسی و به ترکی است ذولسانینی  
 که وزن و قافیه اش راست ، مثل مثنوی است}

^{الا که لطف خود از این جوان دریغ مدار  
 ثواب اخروی اینجا ، اگر نه دنیوی است}

^{جوان شاعر صاحبدل وطنخواهی ست 
نه تودگی و نه غربی ، نه خویشِ پهلوی است}

^{چنین شناخته بودم که فضل با اسلام 
 هماره نسبتشان مثل شکل و محتوی است}

^{مگر میانه ی اسلام ، با وطنخواهی   
چنان چو فضل و ادب ، اختلاف ماهوی است؟}

^{چرا گرسنه بمانند اینچنین فضلا ؟      
 چرا زمانه چنین بی درایت و غوی است؟}

^{کنون که مسند قدرت تراست دستش گیر   
 که دستگیر ضعیفان فضیلت قوی است}

^{جناب حجة الاسلامِ دنیوی گفتار     
بهوش باش ، درین کار اجر اخروی است}

^{مرا اگر چه ز سادات امید خیری نیست  
ولیک خامنه ای باز غیر انجوی است}

^{چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند   
 جز این هر آنکه بگوید ، ضلال و کجروی است}

^{من این مسود توسیم می برم به بیاض  
که نام قطعه به دیوان حسین منزوی است .}

^{http://mimrahi.blogfa.com/post/16}