ای برگزیده ی همه ی انتخاب ها( حسین منزوی )

 پیله ی بهشت

ای برگزیده ی همه ی انتخاب ها
قرآنِ تو کتابِ تمام کتاب ها

اندیشه ی تو تیشه به اصلِ بدی زده
ای ریشه ی همیشه ترین انقلاب ها

فخرِ فلک به توست که فانوس گشته بود
در کوچه های آمدنت ، آفتاب ها

سرمشقِ آسمان و زمینی که نام توست
بر لوح شب نوشته به خطِّ شهاب ها

خُمخانه ام بهشتی و جانم محمدی
من، مستِ مست از آن پُرِ پُر ، نابِ ناب ها

من تکیه کرده ام به تو و پایمردی ات
در روزِ چون و چند و چه ، روزِ حساب ها

سر گشته در مضایق وصف تو مانده ام
چندان که داده ام به سخن ، آب و تاب ها

خورشید مکه ! ماه مدینه ! رسول من !
ای خاکسار مدحت تو ، بوتراب ها

شمع زبان بریده چه لافد ز آفتاب؟
گُنگم که در هوای تو دیده است خواب ها

من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنت  [1]
ای پیله ی بهشت! نیارم تنیدنت

حسین منزوی

من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنت  [1]
ای پیله ی بهشت! نیارم تنیدنت

توجه : بعضی بیت آمده را از مولوی میدانند و برخی از 

حاج میرزا محمدخان مجدالملک